Schronisko na Szrenicy – schronisko na Szrenicy wybudowano w latach 1921-1922 a bodźcem do tego było nieprzedłużeniu koncesji przez władze czechosłowackie Franzowi Endlerowi, właścicielowi pobliskiego schroniska Endlerbaude ( obecnie Vosecka bouda). Budynek zaprojektowali jeleniogórscy architekci braci Albert - jak wiele innych budowli w Karkonoszach z tego okresu. Budynek w przeważającej części wykonano z drewna, miał on dwa piętra oraz potężną surową bryłę, posiadał czterospadowy naczółkowy dach a parter został podmurowany. Do końca wojny nosił on nazwę Reifträgerbaude, choć w niektórych źródłach możemy spotkać nazwę Deutschböhmerhaus. Franz Endler zarządzał schroniskiem do śmierci w 1930, a później jego syn Kurt. Lokalizacja obiektu, nie była najlepsza, głównie za sprawą czynników politycznych - niemal na granicy niemiecko-czechosłowackiej, oraz pogodowych - panują w tym miejscu silne wiatry, długotrwałe opady oraz zjawisko szadzi. Po II wojnie światowej w budynku mieściła się strażnica WOP, a w 1951 został on obiektem PTTK. Liczba miejsc stale malała ze 100 do ledwo 10 plus 30 w części gastronomicznej w 1967, a wraz z tym spadała jakość usług. W 1967 zamknięto je z powodu stanu technicznego. W styczniu 1972 pożar zniszczył większość budynku. W 1973 rozpoczęto remont, który trwał jednak aż do 1991. W 1992 kupili je nowi prywatni właściciele - rodzina Kłopotowskich, która 19 grudnia tego samego roku ponownie je otworzyła. Dziś jest to jedno z najlepszych schronisk górskich, o niepowtarzalnej atmosferze.
