Wodospad Szklarki (niem. Kochelfall ) – drugi co do wysokości wodospad w polskich Karkonoszach (13,3 m wysokości), położony na wysokości 525 m n.p.m. wodospad mimo że leży granicach administracyjnych Piechowic jest uznawany za atrakcje Szklarskiej Poręby. Jego charakterystyczny wygląd tworzą wody spadające szeroką kaskadą zwężającą się ku dołowi i skręcającą spiralnie, gdzie tworzy kocioł eworsyjny. Wodospad jest opięty ochroną w ramach Karkonoskiego Parku Narodowego. Do wodospadu możemy dotrzeć samochodem jadąc drogą krajową nr 3 w stronę Jeleniej Góry. Od znajdującego się przy drodze parkingu prowadzi szeroka dróżka kończąca się platformą widokową. Wejście na teren Parku Narodowego jest płatne. Wodospad dostępny jest dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach. Wodospad można podziwiać ze wspomnianej kładki od dołu lub wejść wyżej po schodkach i podziwiać go z góry.
Pierwsze wzmianki o wodospadzie Szklarki pojawiły się w średniowieczu, od tego czasu był on często uwieczniany na obrazach i rycinach. Na przełomie XVIII i XIX w. był już popularną atrakcją turystyczną. Odwiedził go latem 1800 r. w czasie swej podróży po Dolnym Śląsku amerykański poseł w Prusach, a późniejszy prezydent USA John Quincy Adams. W 1868 roku obok wodospadu powstała gospoda, przekształcona z czasem na schronisko „Kochanówka”. W XIX w. jedną z atrakcji była możliwość regulowania przepływu wody, która napływała do wodospadu, do dzisiaj przetrwały pozostałości fundamentów tamtej tamy, co dodaje miejscu tajemniczości. Obecnie wewnątrz schroniska funkcjonuje bufet czynny codziennie od godz. 10.00 - 18.00.
Legenda wodospad Szklarki głosi, że wodospad powstał w wyniku niezwykłego zdarzenia, kiedy to Duch Gór, chcąc obronić córkę miejscowego szklarza przed smokiem, rzucił w potwora ogromny kamień, niestety nie trafił a głaz uderzając w strumień, stworzył wodospad. Niestety, mimo heroicznego pojedynku, córka szklarza, wpadła do urwiska i spotykając tragiczny koniec.
